Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Ακόμη και οι πίθηκοι αντιδρούν στην αδικία!

Όπως διαπιστώθηκε σε σχετικό πείραμα, ακόμη και οι πίθηκοι δεν ανέχονται την αδικία και την ανισότητα.

Από ένα γκρουπ πιθήκων ξεχώρισαν δύο, τους απομόνωσαν από τους υπόλοιπους και τους έβαλαν δίπλα δίπλα να διεκπεραιώσουν ένα πολύ απλό έργο. 
Ο αδικημένος πίθηκος αγανακτεί!


Δίνοντας τους αγγούρι ως ανταμοιβή το εκτέλεσαν πολλές φορές με πολλή προθυμία.
Κάποια στιγμή όμως σε ένα από τα δύο έδωσαν ένα καλύτερο δέλεαρ! 
Σταφύλια αντί αγγούρι. 
Ετσι δημιουργήθηκε μια ανισότητα ανάμεσα τους που δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητη και φυσικά δεν έγινε αποδεκτή, όπως φαίνεται και στο βίντεο!



Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

ΝΑΙ, στο φως της αλήθειας...

Πείσμα, τσαμπουκάς, επιμονή, οξυδέρκεια, ένστικτο. Λίγα από τα χαρακτηριστικά της.


Θα μπορούσε να διδάσκει σε αστυνομική σχολή.  


Το μυστήριο ειναι το φυσικό της περιβάλλον... 
Κι η  μεταφυσική της ταυτότητα, ισχυρή! 

Ψυχή πάνω από όλα, που εκμεταλλεύεται την εικόνα για να πετύχει το στόχο. Πάντα με ήθος και λεπτούς χειρισμούς. 
Έναν στόχο ανθρωπιστικό! 
Αυτό, λέγεται προσφορά. 
Αυτό, της έχει χαρίσει ουκ ολίγα βραβεία.

Συνεργάζεται με έξι χώρες που έχουν κάνει αφιερώματα στην εκπομπή της.

Οι Ιάπωνες επέλεξαν το «Φως στο Τούνελ» από σαράντα χώρες ως μία ξεχωριστή εκπομπή με κοινωνική προσφορά. 

Στους 1.182 έχουν φτάσει οι αγνοούμενοι που έχουν βρεθεί μέσω της εκπομπής της και έχουν σμίξει ξανά με τις οικογένειές τους.

Εχουν επίσης βρεθεί δεκάδες άλλα άτομα από τις ανακοινώσεις εξαφανίσεων. 
Η ξεχωριστή ρεπόρτερ, η ελληνίδα Μις Μαρπλ, όπως τη λένε πολλοί, είχε ήδη μπει στο «Γκίνες» όταν με 75 εκπομπές από το 1995 έως το 1997 είχε βρει 85 αγνοούμενους, ενώ την περιμένει και νέα επιβράβευση με αναφορά στο «Γκίνες» για φόνους - γρίφους, που έχει η ίδια εξιχνιάσει μέσω της εκπομπής της, δείχνοντας τους δράστες από την τηλεόραση!

Κατέχει επίσης ένα ακόμα ρεκόρ στο «Γκίνες» για την ανεύρεση μέσα σε 10 λεπτά, αγνοούμενης επί 58 χρόνια, που εντοπίστηκε στη Γαλλία.

Έχει κυκλοφορήσει δύο βιβλία, «Τα πιπεράτα του 100» το 1990 και το «Ονειρεύτηκα το δολοφόνο σου», ενώ σύντομα αναμένεται και το τρίτο, που όπως η ίδια υποστηρίζει, είναι και το πιο δυνατό, βασισμένο και πάλι σε μια από τις σημαντικότερες υποθέσεις της.

Η Αγγελική Νικολούλη μας χάρισε απίστευτη θετική ενέργεια, με τα Ναι της.
Την ανταποδίδουμε, με ευχές για μια καλή σεζόν γεμάτη καινούργια επιτεύγματα. 






Σε αυτό το λινκ, που περιλαμβάνει συνέντευξή της, μπορεί να τη γνωρίσει κάποιος ακόμη καλύτερα.




Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Είναι δείγμα πολιτισμού το πώς συμπεριφέρεται μια χώρα στα ζώα...

Ο έξυπνος και τρυφερός τρόπος που βρήκαν 2 μαθητές από τη Χιλή να προκαλέσουν την έγνοια των ανθρώπων για τα αδέσποτα ζώα.


http://www.goodnet.org/articles/1229?obref=obnetwork
Στην Ελλάδα το πρόβλημα αυτό υπάρχει στο μέγιστο βαθμό. Αδιαφορία, έλλειψη ενημέρωσης και πολλοί άλλοι παράγοντες...
Φιλοζωικές οργανώσεις και φιλόζωοι ιδιώτες παλεύουν να μαζέψουν τα ασυμάζευτα. 
Οι εθελοντές έλληνες κτηνίατροι έφτιαξαν ένα ενημερωτικό βιντεάκι, που αξίζει όλοι να δουν για να καταλάβουν τη σημασία της στείρωσης, όχι μόνο για την υγεία του ζώου, αλλά και για τον περιορισμό των αδέσποτων.


Είναι δείγμα πολιτισμού το πώς συμπεριφέρεται μια χώρα στα ζώα. Γάτες και σκύλοι σε πολλές μεγαλουπόλεις δεν έχουν σπίτι. Θύματα της απάνθρωπης ανθρώπινης αδιαφορίας.Να ενημερώσουν, να σώσουν, να βοηθήσουν. Ας βοηθήσουμε όλοι να λυθεί το πρόβλημα, που όσο πάει χειροτερεύει αντί να βελτιώνεται. Ας μην γινόμαστε κι εμείς μέρος του προβλήματος, αλλά κομμάτι της λύσης.Ας μην συνηθίσουμε, ας μην κάνουμε πως δεν βλέπουμε ψυχές στο δρόμο...Αν θέλουμε να υπάρχει η ελάχιστη ελπίδα για δείγματα πολιτισμού στο μέλλον, πρέπει να ξεκινήσουμε από το να δείξουμε το στοιχειώδες ενδιαφέρον για τα αθώα αυτά πλάσματα.


"Ολα τα μπαλόνια της γης που δεν άντεξαν το άδικο να κερδίσει"... Η φράση αυτή από το βιβλίο "´Ολα τα Ναι του κόσμου" συνοψίζει το νόημα του υπέροχου αυτού βίντεο και της τόσο σημαντικής κίνησης των παιδιών.






Είναι πια αποδεδειγμένο οτι όλα είναι μια αλυσίδα. 

Ας ξεκολλήσουμε από τον πάτο του πολύ χαμηλού επιπέδου μας.