coming back...

Κάπως ετσι το bloq μου αλλάζει εποχή, και πάει απο την εποχή του Όλα τα Ναι, στην εποχή ΦΥΑ. Με μια ιστορία...

Κάποτε εφτιαξα το bloq "Ολα τα Ναι του κόσμου", για να επικοινωνήσω αυτή την προσπάθεια. Ο δίσκος αυτός ήταν η πρώτη απόπειρα να κάνω έμμετρο ένα βιβλίο. 
Το "Όλα τα Ναι του κόσμου" της Φωτεινής Τσαλίκογλου. Ξέφυγε όμως η πορεία αυτού του δίσκου και από τη Φωτεινή κι από μένα. Έγινε ενα κύμα θετικής ενέργειας με πολλές φιλάνθρωπες παραμέτρους.

Μετά από αυτό το βήμα ποιος θα μου το έλεγε οτι θα έγραφα το δικό μου βιβλίο..; 

ΦΥΑ. Φυλακή υψίστης ασφαλείας. Ο δύσκολος δρόμος της απελευθέρωσης από το σκοτάδι και το πέρασμα της σκυτάλης στο φως. Έχει για αφετηρία μια παράξενη ιστορία. 

Παρακολουθώ μαθήματα ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Κλινική ψυχολογία μέσα από τη λογοτεχνία και την τέχνη, με τη Φωτεινή Τσαλίκογλου. 

Μια μέρα μπαίνει μέσα και μας βάζει ένα "τεστ": Γράψτε την πρώτη μεγάλη απώλεια που βιώσατε. Έχετε 20 λεπτά. Μπορείτε να γράψετε και ανώνυμα. Είπε.

Τα πρώτα 15 λεπτά κοιτούσα τη λευκή κόλλα. Σαν "άτακτο" παιδί στο σχολείο. Δεν έγραψα συλλαβή. 

Μετά θυμήθηκα την ανωνυμία, και τα τελευταία 5 λεπτά γέμισα τη μια σελίδα. Σα νερό. 
Δεν ξερω τι με ξεκλείδωσε. Γενικα δεν γιορτάζω του καθε ανωνύμου του θρασυδείλου, που έλεγε κι η Μαλβίνα. Όμως κάτι, κάπως ξεκλειδώθηκε εκεί.

15 μέρες μετά, η Τσαλίκογλου χώρισε τα περίπου 100 γραπτά σε κατηγορίες, απώλεια συγγενικών προσώπων, ερωτική απώλεια κτλ. Αφού ανέφερε κάποια πράγματα συμπερασματικά, αποφάσισε να διαβάσει από τα 100, ένα γραπτό. 

Δεν ξέρω γιατί, ειπε, αλλά ο τρόπος του ειναι ιδιαίτερος, διεισδυτικός και προς μελέτη. Συνηθισμένη η απώλεια του παππού, αλλά όχι συνηθισμένο το βίωμα και ο τρόπος έκφρασης του. Ετσι ειπε. Και διάβασε το κείμενό μου. 

Κόντεψα να πέσω απο το θρανίο και κοκκίνισα σα παιδάκι, παρόλο που ευτυχώς με κάλυπτε η ανωνυμία... 

Μετά από κανα δυο μαθήματα γνώρισα την αγαπημένη δασκάλα κι είχα την τύχη να πιω έναν καφέ μαζί της... Με ρώτησε σε ποια κατηγορία ανήκει η δική μου απώλεια και αν είχα γράψει κάτι. Της απάντησα... 

Και πέρα από τον ενθουσιασμό της, μου είπε τόσα πολλά..! Αυτά τα λογια της κι αυτή η σελίδα μου, ηταν ουσιαστικά η αρχή, η πρωτη σελίδα του βιβλιου μου. Μετά λες και ξεκλείδωσαν όλα τα δωμάτια... 

Το κειμενο δεν υπάρχει στο βιβλιο, εχει αντικατασταθεί με τη φράση "Απώλεια παππού, πρωτη επαφη με το θάνατο." 

Ξεκίνησα το βιβλίο μου ενώ παράλληλα φτιάχναμε το δίσκο του Όλα τα Ναι του κόσμου... 

Ευχαριστώ για όλα αγαπημένη Φωτεινή