Η δύναμη του ΝΑΙ αλλά και του ΌΧΙ...

Από τον Δημήτρη Διαμαντίδη 
ως την Τάνια Τσανακλίδου
απόσταση καμία. 
Ραντεβού στη Μία...

Όλοι μαζί, για Όλα τα ΝΑΙ...
Ευχαριστούμε...

Κατερίνα Μάτσα ψυχίατρος - υπεύθυνη 18ΑΝΩ

Ένα απόσπασμα από τις κουβέντες που μας είπε προ ολίγων ημερών, στο προαύλιο της Ερτ, η Κατερίνα Μάτσα. 
Επισημαίνει μεταξύ άλλων, οτι ο "αγώνας"όσων παλεύουν για την αξιοπρέπεια και τη ζωή, πλέον είναι κοινός. Κι η λέξη "αγώνας", από τη φωνή ανθρώπων που ξέρουν καλά τη σημασία του, έχει τεράστια αξία.

[Η ψυχίατρος Κατερίνα Μάτσα γεννήθηκε το 1947. 
Σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα και Ψυχιατρική στο Παρίσι και την Αθήνα. 
Εργάζεται στο Ε.Σ.Υ., στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, το γνωστό Δαφνί, από το 1974 μέχρι σήμερα. 
Είναι η επιστημονική υπεύθυνη της Μονάδας Απεξάρτησης Τοξικομανών Ψ.Ν.Α. - 18 ΑΝΩ και εκδότρια του περιοδικού "Τετράδια Ψυχιατρικής". 
Το 2001 κυκλοφόρησε στις Εκδόσεις "Άγρα" το βιβλίο της "Ψάξαμε ανθρώπους και βρήκαμε σκιές. Το αίνιγμα της τοξικομανίας" το 2006 "Η περίπτωση Ευρυδίκη - Κλινική της τοξικομανίας" και "Ψυχοθεραπεία και τέχνη στην απεξάρτηση - Το "παράδειγμα" του 18 Άνω (2008).]

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στην προσφορά και το έργο της, συμπεριλαμβανομένου και του βιβλίου "Η περίπτωση Ευρυδίκη". 

Ε.Β

Τάνια Τσανακλίδου live 26/6/2013

Οι όμορφες στιγμές που μας χάρισε η Τάνια, με τον Παναγιώτη Τσεβά στο ακορντεόν, στη συναυλία "Όλα τα ΝΑΙ του κόσμου live"...

"Μια αγάπη μικρή", "Αυτή η νύχτα μένει", "Κάποτε δεν ήμουνα εγώ", "Ο ανθρωπάκος" κι ανάμεσα, μεταξύ άλλων, αυτά τα συγκλονιστικά μα αυτονόητα κι εύστοχα λόγια: 
"Σε αυτόν τον τόπο, ζούμε πια σε κωματώδη κατάσταση. Είμαστε ένας λαός που ζει σε κώμα. 
Που του κλέβουνε τις ζωές και κάθεται και το βλέπει.
Που επιτρέπει στο φασισμό και το ρατσισμό να σκοτώνει δίπλα του ανθρώπους. 
Που του κλέβουνε το νερό. 
Που αφήνει έναν άνθρωπο στη φυλακή τρία χρόνια χωρίς να δικαστεί. 
Και το επιτρέπουμε όλοι μας." 


(Αφιερωμένο σε αυτούς τους λίγους από μας, που αγωνίζονται ακόμα και κοιτούν τα άστρα...)

  

Δήμητρα Γαλάνη "Δε μ'αγαπάς, μ'αγαπάς"

(Oπως παρουσιάστηκε στη συναυλία 26/6 Όλα τα Ναι του κόσμου live)

Στο πιάνο ο Θέμης Καραμουρατίδης.

Κρύο - ζεστό με πας,
μαργαρίτα είμαι με μαδάς.
Δε μ'αγαπάς... μ'αγαπάς...

 

"ΝΑΙ Μπορείς"! Ακόμη και μέσα από τείχη φυλακής...

To KΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ με έδρα την Αθήνα απευθύνεται σε φυλακισμένους και αποφυλακισμένους χρήστες ουσιών. 
Στο Ψυχιατρικό Κατάστημα, τις Δικαστικές και τις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού, στον Ελεώνα Θηβών και στο Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού «Άγιος Παύλος», το KEΘEA EN ΔPAΣEI πραγματοποιεί προγράμματα συμβουλευτικής υποστήριξης κρατουμένων. 

(Το βίντεο παρουσιάστηκε στη συναυλία "Όλα τα ΝΑΙ του κόσμου" με φωνές και φωτογραφικό υλικό των μελών του θεραπευτικού προγράμματος ΚΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ.)

Για ένα "ΟΧΙ", τα παιδιά των μονάδων απεξάρτησης Κεθεα - 18 ΑΝΩ, μας είπαν πολλά και φωτεινά "ΝΑΙ"...

18 Ανω. Η μονάδα απεξάρτησης, του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής είναι το μεγαλύτερο δημόσιο «στεγνό» πρόγραμμα του ΕΣΥ στην Ελλάδα.
Aπό το 1987 έως σήμερα, αναπτύσσεται διαρκώς σε τομείς πρόληψης, θεραπείας και επανένταξης. Παρέχει θεραπευτικές υπηρεσίες χωρίς υποκατάστατα, για τοξικομανείς, γυναίκες και μητέρες τοξικομανείς, οικογένειες, εφήβους, μετανάστες, άτομα «διπλής διάγνωσης» και άτομα που αντιμετωπίζουν ζητήματα διατροφικών διαταραχών και προβληματικής χρήσης διαδικτύου. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν αξιοποιήσει τις υπηρεσίες αυτέσ περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι.  (Υπάγεται στο Ψ.Ν.Α για το οποίο εχει αποφασιστεί και υπογραφεί πως ως το 2015 θα κλείσει).
 
ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ. Θεραπευτικό πρόγραμμα εξωτερικής παρακολούθησης. Απευθύνεται σε ενήλικους χρήστες ουσιών που ειναι κοινωνικά ενταγμένοι καθώς και στις οικογένειές τους.

ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ. Απευθύνεται σε εφήβους 13-21 ετών και τις οικογένειές τους.
 
ΚΕΘΕΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. θεραπευτικό πρόγραμμα για χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών, απευθύνεται σε άτομα άνω των 21 ετών και τις οικογένειές τους και στοχεύει στην απεξάρτηση, στην εκπαίδευση και στην κοινωνική επανένταξη των μελών του.
(Πρόσφατα δύο νέοι άνθρωποι που είναι ενταγμένοι στη Θεραπευτική Κοινότητα ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και φορείς του AIDS συνελήφθησαν από την ομάδα ΔΙΑΣ έξω από το νοσοκομείο Ανδρέας Συγγρός, όπου είχαν μεταβεί μαζί με άλλα μέλη της Κοινότητας για προγραμματισμένες ιατρικές εξετάσεις. Λόγος σύλληψης: παραβάσεις που είχαν κάνει την περίοδο που ηταν εξαρτημένοι)
 
Στις προσπάθειες που γίνονται σε όλα αυτά τα προγράμματα, το κράτος "ρίχνει" μαύρο...
Αυτό το χρώμα, που φασιστικά βάφουν τις ζωές μας, ας μην το αποδεχτούμε αμαχητί...
Γι'αυτό το ΟΧΙ, τα παιδιά των μονάδων απεξάρτησης, μας είπαν πολλά και φωτεινά ΝΑΙ...

  [Σε τι λες Ναι? Περιμένουμε τα δικά σας Ναι, στέλνοντας βίντεο στην ηλεκτρονική διεύθυνση info.olatanaitoukosmou@gmail.com]

ΦΩΤΕΙΝΗ ΤΣΑΛΙΚΟΓΛΟΥ ΓΙΑ ΣΤΕΛΙΟ ΚΥΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟ

Στις 11/11/2012 η Φωτεινή Τσαλίκογλου έγραψε ένα άρθρο με αφορμή την ταινία με τίτλο "Με λένε Στέλιο". 

Ο τίτλος του άρθρου ήταν  "Η άλλη, η επίμονη Ελλάδα"... Το παραθέτω αυτούσιο ως πιο επίκαιρο από ποτέ, με αφορμή το "Κάλεσμα" του Στέλιου στις 16/7/2013. Ένα κάλεσμα που μας αφορά όλους γιατί συμβολίζει την ύστατή μας προσπάθεια να παραμείνουμε ΖΩΝΤΑΝΟΙ'... 

Ζωντανοί πνευματικά, ψυχικά, σωματικά. 

Δηλαδή ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ. Δηλαδή ΆΝΘΡΩΠΟΙ.

Μια ύστατη προσπάθεια που οφείλουμε να την κάνουμε ΑΡΧΉ... 

Στην βία που μας ασκούν καθημερινά οι άνθρωποι που μας κυβερνούν, ρίχνοντας μαύρο στη ζωή μας, στον πολιτισμό μας, στην παιδεία μας, στην υγεία μας, στην αξιοπρέπεια μας, ας μην προσθέτουμε κι εμείς την ωμή βία της απάθειας.

Ας μην τους αφήσουμε να φτιάξουν την "κοινωνία των τεράτων" όπως επιθυμούν. Ας αντιπαραβάλλουμε μια "κοινωνία πολιτών"... 

Γι'αυτό είναι σημαντική η παρουσία όλων μας. 

 Η άλλη, η επίμονη Ελλάδα

"Αναπάντεχο δώρο σε μια ά-δωρη εποχή ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος. Η ταινία του Γ. Κασπίρη πάνω στη ζωή του αποτελεί διαρροή στο συμπαγές σκοτάδι των ημερών.

Γεννήθηκε αλλιώς ο Στέλιος. Καρφωμένος σε ένα καροτσάκι με πλήρη αδυναμία να κουνήσει ακόμη και το μικρό του δαχτυλάκι. Ακίνητος, αλλά επίμονα αεικίνητος. Δίνει από την αρχή μάχες ζωής και αξιοπρέπειας.

Η συμμετοχική κάμερα του Κασπίρη αναδεικνύει τον αγώνα του, κάθε στιγμή, σε μια αφιλόξενη, ως και εχθρική, για τα άτομα με αναπηρία χώρα-μητριά. 

Toν αγώνα του να μην υποκύψει στη μιζέρια, στην αυτολύπηση, στην κατάθλιψη. Τη λαχτάρα για μάθηση και για αλλαγή όρων ύπαρξης και συνύπαρξης.

Ακοίμητοι φρουροί πλάι του η απίστευτη μητέρα, ο πατέρας, ο αδελφός, αλλά και ξεχωριστοί δάσκαλοι σε σχολείο και πανεπιστήμιο (ποιος είπε ότι δεν υπάρχουν και αυτοί;).

Επειτα από παρέμβασή του ο «μεσαιωνικός» ξεχασμένος νόμος που απαγόρευε σε έναν αριστούχο μαθητή να είναι σημαιοφόρος στην παρέλαση αν δεν είναι αρτιμελής καταργείται. 

Ο δρόμος για τις ανατροπές άνοιξε.

«Δεν είμαι "άτομο με ειδικές ανάγκες", δεν είμαι "άτομο με ειδικές ικανότητες", άτομο με αναπηρία είμαι» λέει.

Ο άνθρωπος έχει μέσα του ένα μαγικό οπλοστάσιο δύναμης και ανθεκτικότητας. Δεν υπάρχουν όρια σε αυτό που μπορεί να κάνει. 

Ανοριοθέτητος ως προς τις δυνατότητές του, αυτός είναι ο άνθρωπος. 

Κι αυτό μας διαμηνύει ο Στέλιος. Δεν θέλει μόρια, επιδόματα, χαρίσματα. Ισες ευκαιρίες διεκδικεί. Διεκδικεί αυτό που δεν υπάρχει.

Η ταινία, ένας ύμνος στη ζωή, σε μια εποχή που μας κυκλώνει ο θάνατος. Θα προβληθεί στη δημόσια τηλεόραση στην παγκόσμια ημέρα των ΑμΕΑ. 

Δείτε τη με το μυαλό, την καρδιά και την ψυχή σας. Δείτε τη ως κάτοικοι αυτής της χώρας. 

Μιας χώρας που δεν αγαπά τα παιδιά της και ακόμη περισσότερο τα ανάπηρα παιδιά της. 

Μιας χώρας όμως που δεν έχει χάσει την ευλογία να την κατοικούν άνθρωποι σαν τον Στέλιο."

https://www.facebook.com/events/126293200915381/

Η ταινία προβλήθηκε στη δημόσια τηλεόραση.

ΕΝΑ ΜΕΓΆΛΟ ΝΑΙ, ΠΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΝΑΙ ΟΛΩΝ ΜΑΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ: Η ΑΡΧΗ'

"Ονομάζομαι Στέλιος Κυμπουρόπουλος και έχω την ηλικία των 28 χρονών (παρά λίγων ημερών). Είμαι ένας νέος ειδικευόμενος ψυχίατρος, είμαι ένας μεταπτυχιακός φοιτητής, είμαι ερευνητής, είμαι υποστηρικτής, και με κάθε τρόπο, προαγωγός των ανθρώπινων δικαιωμάτων… 
Τέλος είμαι ένας άνθρωπος με σοβαρή κινητική αναπηρία.

Παραπάνω περιγράφω εν συντομία τα όσα είμαι. Κανείς δε ξέρει όμως τα πόσα θέλω να γίνω, τα πόσα μπορώ να φτάσω, τα πόσα αξίζει να κάνω. Ούτε εγώ έχω κάποια απάντηση!
Το μόνο που γνωρίζω είναι πως σε σύντομο χρονικό διάστημα δε θα μπορώ να είμαι τίποτα. 
Ένας άνθρωπος χωρίς όνειρα δεν είναι άνθρωπος. Ένας άνθρωπος χωρίς στόχους δεν είναι άνθρωπος. Ένας άνθρωπος χωρίς ελπίδα δεν είναι άνθρωπος. Ένας άνθρωπος χωρίς αύριο δε ζει! 

Θέλω να ζω όμως σε μια Ελλάδα που έχει αξίες που μπορεί να βασίζεται στις δικές της δυνάμεις. 
Δεν έχει σημασία αν φάμε ακόμα μια ημέρα καλό φαγητό, όταν πολλοί συνάνθρωποί μας τρώνε ψίχουλα ή ό,τι βρουν σε συσσίτια και ανοιχτόκαρδους ανθρώπους… Σύντομα εκεί θα καταλήξουμε οι περισσότεροι! Δεν έχει αξία αν δουλέψουμε μια μέρα περισσότερο, αφού είτε το 27% των συμπολιτών μας δε δουλεύει είτε και να δουλεύει κάποιος σήμερα, αύριο ο μισθός του δεν θα είναι αρκετός για τα καθημερινά απαραίτητα αγαθά. 

Και το ερώτημα γεννιέται: γιατί συμβαίνει αυτό;

Συμβαίνει γιατί αφήσαμε τη ζωή μας, χωρίς οδηγό, χωρίς υπηρεσίες, χωρίς όραμα. Σταματήσαμε να πιστεύουμε στην προσπάθεια και στη σωστή ανταμοιβή και πιστέψαμε στη λαχειοφόρο αγορά των ψήφων. Δεν υπολογίσαμε ώστε να φτιάξουμε μια κοινωνία για όλους, μια κοινωνία με βάσει την Παιδεία, τις Επιστήμες, την Έρευνα, τη Φυσική Ελληνική Ομορφιά του εδάφους και του υπεδάφους.

Ακόμα υπάρχουν ψήγματα ελπίδας και εγώ θέλω να τα εκμεταλλευτώ και να βρεθώ όσο ζω σε μια Ελλάδα πραγματικής Δημοκρατίας, πραγματικής Ελευθερίας, πραγματικής Παιδείας, πραγματικής Υγείας, πραγματικής Διαφορετικότητας. 

Μπορούμε να ξεκινήσουμε ΤΩΡΑ! Τώρα για να μη συνεχίσουν να ξενιτεύονται νέοι άνθρωποι για ένα καλύτερο αύριο. Τώρα για να είμαστε σίγουροι πως σε 20-30 χρόνια θα υπάρχει ακόμα Ελλάδα και δε θα έχουμε αυτοαφανιστεί από την υπογονιμότητα! 

Σαν άνθρωπος δε μπορώ να βλέπω άλλο την Ελλάδα να καταστρέφεται και να χάνεται. Δε μπορώ να βλέπω πως κάθε ημέρα πίνεται το αίμα των ανθρώπων μας. 

ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΩ!!!

Δε ξέρω αν η ώρα μηδέν έφτασε, εγώ όμως ορίζω το δικό μου σημείο μηδέν. 

Την Τρίτη 16 Ιουλίου θα είναι σαν να έχω γενέθλια, θα είναι τα δικά μου διαφορετικά γενέθλια που αντί να τα γιορτάσω απολαμβάνοντας κάποιο γεύμα δίπλα στη θάλασσα με καλό κρασί και φαγητό, θέλω να γιορτάσω την αρχή μιας καινούργιας ημέρας, μιας αλλαγής. 
Εγώ θα είμαι εκεί στις 20:00, μπροστά από το άγαλμα του άγνωστου Στρατιώτη μπροστά από τη Βουλή και θα σας περιμένω ΟΛΟΥΣ, να γεμίσει ο χώρος Ελπίδα έξω από το σπίτι μέσα στους δρόμους.

Ελάτε και φέρτε μαζί σας από ένα κερί να το ανάψουμε σαν σύμβολο ελπίδας για το αύριο. 

Φέρτε μαζί σας, με οποιοδήποτε τρόπο ιδέες - απόψεις κι όχι φράσεις του παρελθόντος (όπως ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ), ώστε να είναι στοιχειοθετημένες και τεκμηριωμένες. Θα είμαστε εκεί για να τα μοιραστούμε αυτά, για να τα κάνουμε μια ανοιχτή συζήτηση μεταξύ ελεύθερων ανθρώπων, ένα ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ. Δεν θα βρεθούμε εκεί για διασκέδαση και γλέντι, με σουβλάκια και μπύρες. 
Οι εξελίξεις δεν έρχονται με την λειτουργία της πέψης, αλλά με τη λειτουργία του πνεύματος. Καμιά αλλαγή δεν έγινε με το ξυλάκι από το καλαμάκι, αλλά όλες έγιναν με το ξίφος του πνεύματος και τη θέληση του σώματος. 

Θα είμαστε εκεί για την αλλαγή, για μια βιώσιμη ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ!!!

Είμαι ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος
• Δεν υποκινούμαι από κανένα κόμμα ή πολιτική παράταξη για αυτήν την προσπάθεια για αναστολή της καταδίκης μας. 
ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΑΙ όμως από τη θέλησή μου να ζω ελεύθερος και καλά!
• Χρησιμοποιώ το Facebook και άλλα socials media όχι σαν τελικό αποδέκτη, αλλά ως μέσο για τη διάδοση ενός τελικού σκοπού.

Σας αφήνω με στίχους από το ποίημα "Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος" του Τάσου Λειβαδίτη και με την ελπίδα να είμαστε μια δύναμη εκείνο το βράδυ!


Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές […]

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄ απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου […]"

https://www.facebook.com/events/126293200915381/ 

Όποιος θέλει να γνωρίσει το Στέλιο λίγο παραπάνω, αξίζει να αφιερώσει λίγη ώρα από τη ζωή του και να δει...Και να είμαστε ΟΛΟΙ εκεί,στις 16/7...

Αλέξανδρος Σταύρου - Μαριάννα Τουμασάτου

"Να χάνομαι στην αγκαλιά σου"
(Oπως παρουσιάστηκε στη συναυλία 26/6 Όλα τα Ναι του κόσμου live)

- Για πόσο ακόμα;
- Για όσο χρειαστεί.
- Θέλω για πάντα να χρειαστεί... 

Πέγκυ Τρικαλιώτη "Αυτό ήθελες για μένα"

(Oπως παρουσιάστηκε στη συναυλία 26/6 Όλα τα Ναι του κόσμου live)

Η σκέψη, έλεγες, είναι μαγική...