Μόλις τέλειωσα ένα βιβλίο με τον εντυπωσιακό τίτλο "Το δικαίωμα στην τεμπελιά"!
Το οποίο δικαιώνει όσους θλίβονται κάθε Δευτέρα, με την σκέψη της συνέχειας ενός φαύλου αντιδημιουργικού κύκλου!
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ο συγγραφέας, Πωλ Λαφάργκ (1842 - 1911), ήταν γαμπρός του Μαρξ, αλλά υπήρξε κατά κάποιον τρόπο η αντιστροφή του.
Ζυμωμένος με τη γέννηση του Διεθνούς Σοσιαλιστικού Κινήματος, αποκαθηλώνει την θεμελιώδη ιδέα των εργατικών διεκδικήσεων και του μαρξιστικού οράματος: το δικαίωμα στη δουλειά. Πρόκειται -γράφει- για μια "παράξενη τρέλα" που διακατέχει τις εργατικές τάξεις των καπιταλιστικών χωρών. Η επανάσταση πρέπει να αρχίσει με την διεκδίκηση του δικαιώματος στην τεμπελιά!
"Οι έλληνες της χρυσής εποχής δεν ένιωθαν, και αυτοί επίσης, παρά μόνο περιφρόνηση για τη δουλειά: αποκλειστικά και μόνο οι σκλάβοι επιτρεπόταν να δουλεύουν: ο ελεύθερος άνθρωπος δεν γνώριζε παρά μόνο τις σωματικές ασκήσεις και τα παιχνίδια του νου. Ήταν, επίσης, η εποχή όπου περπατούσε και ανέπνεε κανείς ανάμεσα σε ένα λαό από Αριστοτέληδες, από Φειδίες, από Αριστοφάνηδες· ήταν η εποχή όπου μια χούφτα γενναίων συνέτριβε στο Μαραθώνα τις ορδές της Ασίας, αυτές που σε λίγο καιρό ο Αλέξανδρος θα καθυπέτασσε. Οι φιλόσοφοι της αρχαιότητας δίδασκαν την περιφρόνηση για τη δουλειά, αυτόν τον ατιμωτικό υποβιβασμό του ελεύθερου ανθρώπου· οι ποιητές υμνούσαν την τεμπελιά, αυτό το δώρο των Θεών.
Από μια άλλη πλευρά, ο κ. Λερουά-Μπωλιέ βεβαιώνει πως "ένας Βέλγος μεγαλοεργοστασιάρχης παρατηρεί ότι οι εβδομάδες στις οποίες πέφτει μια γιορτάσιμη μέρα δεν αποφέρουν λιγότερη παραγωγή από αυτή των συνηθισμένων εβδομάδων. Αυτό που ο λαός δεν τόλμησε ποτέ, εξαπατημένος μέσα στην αφέλειά του από τους ηθικολόγους, μια κυβέρνηση αριστοκρατική το τόλμησε. Περιφρονώντας τις υψηλές εκτιμήσεις των οικονομολόγων περί ηθικής και βιομηχανικής πρακτικής, που έκρωζαν σαν τα γρουσούζικα πουλιά ότι το να μειώσουν κατά 1 ώρα τη δουλειά των εργοστασίων ήταν σα να διέταζαν την καταστροφή της αγγλικής βιομηχανίας, η κυβέρνηση της Αγγλίας απαγόρευσε με ένα νόμο, αυστηρά εφαρμοζόμενο, να δουλεύουν περισσότερο από 10 ώρες την ημέρα· και ύστερα από αυτό, η Αγγλία παραμένει όπως και πριν το πρώτο βιομηχανικό έθνος στον κόσμο. Η μεγάλη εμπειρία της Αγγλίας είναι μπροστά μας, η εμπειρία κάποιων έξυπνων καπιταλιστών είναι μπροστά μας, αποδεικνύει αναντίρρητα ότι για να ενδυναμωθεί η ανθρώπινη παραγωγικότητα πρέπει να μειωθούν οι ώρες της δουλειάς και να πολλαπλασιαστούν οι μέρες της πληρωμής και των γιορτών.
Στην Αμερική, η μηχανή κατέλαβε όλους τους τομείς της αγροτικής παραγωγής, από την κατασκευή βουτύρου μέχρι το ξεβοτάνισμα των σιτηρών. Γιατί; Διότι ο Αμερικάνος, ελεύθερος και τεμπέλης, θα προτιμούσε να πεθάνει 1000 φορές παρά να ζει σαν βόδι, όπως ο Γάλλος αγρότης. Το όργωμα, τόσο κοπιαστικό στην δοξασμένη μας Γαλλία, τόσο γαλαντόμο σε κομμάρες, είναι στην αμερικάνικη Δύση ένας τρόπος να περνάνε ευχάριστα την ώρα τους στον καθαρό αέρα, εφόσον οργώνουν καθιστοί, καπνίζοντας νωχελικά την πίπα τους."
Το διάβασα χαμογελαστά, και αν κι έχουν περάσει πολλά χρόνια από την επιστημονική του τοποθέτηση, κάποια σημεία παραμένουν διαχρονικά!