Ναι... Πεγκυ Τρικαλιώτη live

Κάποτε δεν ήμουν η Ελένη,
ήμουν τα ονόματα που εσύ μου έδινες.
Ήμουν το Ροδάκινο, το Λενάκι, το Mαντί…

Να νιώθω... να νιώθω... να νιώθω

κι ας μην καταλαβαίνω.

Αγάπη μου…

Να ενδίδω στις επιθυμίες μου όποιες κι αν είναι,
όσο καλά κι αν είναι μέσα μου κρυμμένες.
Να τις φροντίζω δίχως να τους γυρίζω με φόβο

ή περιφρόνηση την πλάτη.

Αυτό ήθελες για μένα.
Το αναπάντεχο φως που κρύβεται μέσα στη σκοτεινιά.
Αυτό ήθελες για μένα,

αυτό ήθελες για μένα!
Αυτό το φως μέσα στη σκοτεινιά!

Αυτό, αυτό, αυτό.
Να θέλω, να λαχταρώ!

Αυτό ήθελες, για μένα.
Έτσι ήθελες να ζω.
Να θέλω, να λαχταρώ

με δύναμη, με επιμονή, ακόμα και με μανία!

Αυτό ήθελες, αγάπη μου, για μένα.
Να μη φοβάμαι τα θέλω,

να φέρομαι με ευγένεια στις μανίες μου,
να αφήνω πίσω ενοχές και ενδοιασμούς.

Είχες το μαγικό το γιατρικό.
Η αγάπη σου ήταν το μαγικό το γιατρικό.
ΕΣΥ ήσουν το μαγικό το γιατρικό,
οι σκέψεις και τα λόγια σου, οι  σιωπές και η τρέλα σου!

Η σκέψη, έλεγες, είναι μαγική.  

Ό,τι δεν συλλογίζεσαι είναι σαν να μην υπάρχει.

Κι ό,τι καταφέρεις να συλλογιστείς,

ό,τι με δύναμη λαχταρήσεις, αυτό,

πίστεψέ με, κάποτε, κάπως, θα το συναντήσεις.

Ερμηνεία: Πέγκυ Τρικαλιώτη